Dag 19: Nara en Gouden Paviljoen

 Vanochtend weer de wekker gezet omdat we met de trein naar Nara gaan. Dit is een stadje onder Kyoto met heel veel tempels en...herten! Als we de herten zien, vinden we het leuk, maar al snel worden ze vervelend. Ze zijn best agressief en het zijn er veel die achter je aan blijven lopen. Eentje trekt Pepijns stadsplattegrond uit zijn handen en eet hem op... Papier! We proberen allebei het papier uit zijn bek te trekken omdat het ons niet gezond lijkt maar dat vindt het hert niet oké. Hij begint te stamppoten en we zijn bang dat hij een van ons met zijn gewei gaat raken. Dus we laten hem de kaart maar opeten. Later achtervolgt een groepje herten Mats omdat ze denken dat hij eten heeft. Vanwege de extreme hitte (38 graden maar hoge luchtvochtigheid dus voelt als 45 graden) gaan we binnen een Kakigori eten (shaved ice). Na deze pauze wandelen we weer verder door het enorme park met allemaal tempels en herten. Er staat geen hek om het park maar de herten lijken niet over te steken bij de wegen. We gaan alleen de grootste en beroemdste tempel binnen: de Buddhistische Todaji-ji. Het is een enorm complex en de houten hoofdtempel is heel groot en uit de 14e eeuw. Binnen zit een enorme hoge buddha met twee iets kleinere Buddha's ernaast. Het is heel mooi en indrukwekkend. Ook de toegangspoorten zijn al groots. In een van de pilaren is een gat gemaakt wat de grootte van het neusgat van de grote Buddha zou hebben. Als je hier doorheen kunt, krijg je geluk. Mats gaat in de rij staan en kruipt er doorheen.  

We lopen richting het station maar niet via de hoofdweg en verbazingwekkend zijn daar geen herten in het park (komen dus ook op de mensenmassa's af) en geen andere toeristen. We lunchen bij een heel leuk Japans restaurant waar we op de plastic uitgestalde gerechten in de etalage aanwijzen wat we willen want ze hebben geen menukaart in het Engeles. Echt 250 meter van de hoofdweg af.

Terug in de trein komen twee tieners naast ons zitten met enorme honkbaltassen. We raken in gesprek (leve Google translate) en als we vertellen dat we voor as zondag kaartjes hebben voor de Hanshin Tigers krijgt Mats zomaar een echte honkbal van hen cadeau. Echt leuk!

In Kyoto nemen we nog de bus naar het Gouden Paviljoen, een van de must sees. Tegen sluitingstijd zijn er nog duizenden toeristen, alleen maar bezweet en strompelend. Het eerste aanzicht op het Paviljoen is geweldig. Zo anders dan andere bezienswaardigheden, een mooi meer met eilandjes weerspiegeld het paviljoen en het bladgoud straalt, zelfs met enige bewolking, het verhaal is dat het paviljoen uit de veertiende eeuw een buitenverblijf van een van de shoguns was. In 1950 heeft een gepassioneerde monnik het paviljoen in brand gestoken, in 1955 is het herbouwd. Oorspronkelijk was alleen de bovenste verdieping bedenkt met bladgoud, maar in 1955 hebben ze de reconstructie volledig met bladgoud bedekt.

We nemen de bus terug naar het hotel en Mats gaat nog een uur zwemmen. We borrelen in de beergarden op het dakterras (9e verdieping) van ons hotel met een mooie zonsondergang achter de heuvels en uitzicht op het Nijo paleis (waren we gister). Het is nog 32 graden om half acht. Mats heeft honger dus we gaan nu op zoek naar een restaurant.